D = C x (pierwiastek z F) x L
gdzie d oznacza średnicę otworu, C - stałą Rayleigh`o = 1,9 F - ogniskową (tu jako odległość od otworu do obrazu) i  L - długość fali światła.

Tak wygląda fizyczna definicja opisująca zjawisko powstawania obrazu w urządzeniu camera obscura. Prosty, klarowny wzór zamykający temat. Jednak  dla  klawiatury „domowego komputera”, bez programów wspomagających,  zapis tego wzoru z wykorzystaniem symboli matematycznych to zadanie niewykonalne – nie ma wszystkich znaków! Tak samo jak niewykonalne jest powstanie wzoru na  „dobre   zdjęcie” –  brak  danych!

I poszukiwanie tych danych, właśnie w  technice otworkowej, daje mi najwięcej możliwości:  mam tak niewiele materiału (dla aparatów cyfrowych pamięci) a muszę znaleźć ich jak najwięcej. Paradoks? Nie, odwrotnie:  ta ogromna ilość ograniczeń mnie wyzwala, zmusza do podejmowanie decyzji tu i teraz,  nakłada na mnie odpowiedzialność za wybór tematu, kadru i wreszcie  ustala właściwe relacje między fotografem i sprzętem.



Zbigniew Suliga – fotograf marynista, członek Fotoklubu Rzeczypospolitej, Stowarzyszenia Marynistów Polskich, współzałożyciel Słupskiego Klubu Fotograficznego Fotoaktywni. Fotografią artystyczną zajmuje się od  30 lat. Jest autorem wystaw indywidualnych wystawianych w kraju oraz Szwecji, Danii, Niemczech, Portugalii a także współautorem kilkudziesięciu wystaw zbiorowych.

W swoim całym twórczym okresie zajmował się fotografią reportażową, reklamową, współpracował z Teatrem Dramatycznym w Słupsku i Teatrem Rondo, autor trzech autorskich albumów: „Powiat Słupski”,„100-lecie  Ratusza w Słupsku”, „Muzeum  w Klukach”.

Ostatnie wystawy: „Portugalskie fascynacje”, „Słupsk - cyfrowo i otworkowo”, „Artur”, „Pejzaż morski, posezonowy ale.. otworkowy”. Zdjęcia powstały w ostatnich czterech latach i zostały wykonane tzw. aparatem otworkowym, na tradycyjnej kliszy fotograficznej i są zapisem fascynacji autora tematyką morską.